2020-2021 Jamiyah, Niels & Tycho
De beste ideeën ontstaan vaak op de momenten dat je het niet verwacht, zo blijkt ook uit het verhaal van Jamiyah van...
‘Gewoon doen’, dat is tip van Raymond Peters (1995). In het schooljaar 2012-2013 deed hij mee aan Student Company en richtte met vier anderen het bedrijf Fruitfiguurtje op. Ze riepen onderling altijd, ‘Beter ach ja, dan wat als’. Hij maakte met één iemand een doorstart. Ze gingen er helemaal voor, maar na zo’n 2 jaar werd toch de stekker eruit getrokken. “Op wat prototypes na is ons daadwerkelijke product er nooit gekomen.”
Nog even schoot een bestaand product zoals telefoonhoesjes inkopen en verkopen hen door het hoofd, maar dat vonden Raymond en zijn team te standaard. Daarom kozen ze ervoor om een eigen product te bedenken. “Onze school zit naast een basisschool. We gingen een keer een rondje lopen en toen zagen we veel kids met een blikje energydrank. Iemand zei toen: daar moeten we een oplossing voor bedenken. Iets wat gezonder is, maar toch lekker.” En de oplossing werd een limonadetablet die oploste in water, waarmee je zelf limonade kunt maken. Soort aanmaaklimonade gemaakt van natuurlijke voedingsstoffen, die gezonder zijn en minder suiker bevatten. Het tabletje kwam in de vorm van de smaak van het fruit, zoals aardbeiensmaak was in de vorm van een aardbei. Ze kregen ook allemaal leuke namen, zoals Blije Banaan, Aardige Aardbei. “We maakten overal iets ludieks van. We stonden geregeld op markten en dan trokken we een aardbeien- en bananenpak aan. Mensen konden dan met ons op de foto en kregen de foto mee naar huis met logo’s van Jong Ondernemen en onze school Rijn IJssel erop. Ook gaven we een keer appeltaarten weg. We bedachten elke keer iets tofs rondom ons product.”
Alles aan het concept van Fruitfiguurtje klopte, maar toch bestaat het bedrijf niet meer. “Op wat prototypes na is ons daadwerkelijke product er nooit gekomen. Een voedingsproduct op de markt brengen is heel lastig. Daar kwamen we al doende pas steeds meer achter.” Raymond en iemand anders uit het team besloten om na afloop van het project een doorstart te maken en er helemaal voor te gaan. “We geloofden echt in het product. We schreven ons in bij de Kamer van koophandel. Maar na 1 jaar hadden we geconstateerd dat het niet geproduceerd ging worden, we verdienden er geen geld mee en wilden destijds de investering voor het door ontwikkelen van het product en de productie niet doen. We dachten er ook aan om het concept te verkopen aan een fabrikant, maar we hadden geen patent. We hadden niets vastgelegd. Een concept verkopen is dan zo goed als onmogelijk.” Maar het ondernemen stopte na Fruitfiguurtje niet voor Raymond. Met zijn compagnon begon hij een onlinemarketingbureau. “We hadden personeel in dienst en hadden een leuk klantenbestand. Op een gegeven moment had ik zoiets: wat wij doen, doen heel veel andere bedrijven. Hoe levensvatbaar is dit bureau? Naast de studie was het leuk, maar om daarna er ook echt mee door te gaan zag ik niet zitten. Dus na een tijdje stopten we met het marketingbureau. Het rooskleurige beeld van ondernemen ging er door het onlinemarketingbureau ook een beetje af. Eerst dacht ik: ondernemers verdienen heel veel geld. Dat kan zeker, maar je moet er echt kéi hard voor werken. Daar ben ik wel achter gekomen. Daarnaast leerden we door dit bedrijf meer over het financiële stuk en afspraken maken met opdrachtgevers. Alles wat je zegt, moet je ook echt waarmaken. Dit had ik ook graag gezien bij Fruitfiguurtje, maar het was gewoon niet haalbaar.”
Op jonge leeftijd moest Raymond al veel belangrijke keuzes maken. Zou hij het nu anders aanpakken? “Nee, we hebben er alles uitgehaald wat erin zat. We zijn er echt serieus mee aan de slag gegaan. Het belangrijkste voor ons was om te ontdekken of Fruitfiguurtje ook wel uit te rollen was. Daar hebben we de tijd voor genomen. Uiteindelijk bleek dit niet haalbaar, daar hebben we nu ook vrede mee. Onderling riepen we altijd ‘Beter ach ja, dan wat als’. Met andere woorden, niet geschoten is altijd mis. Nu kunnen we het achter ons laten en anders had ik nu nog steeds gedacht: wat als we toen toch…” En uiteindelijk was alle lol die Raymond met zijn team had beleefd misschien nog wel het belangrijkste. “We wonnen de ene na de andere prijs, omdat we zoveel lol hadden in het project en ons bedrijf. Zo mochten we ook vanuit Jong Ondernemen naar de Europese finale in Riga. We wilden daar heel graag in de lokale krant komen. Dus we zijn in onze aardbeien- en bananenkostuums met –2 graden over straat gaan lopen. We hebben ook echt de krant gehaald. Hoe tof? Als je iets heel graag wilt, lukt het je!” Raymond vult nog lachend aan: “Ohja, we hadden ook nog een eigen liedje gemaakt. Creativiteit in overvloed!”
Inmiddels is Raymond niet meer aan het ondernemen, maar heeft hij een baan in de techniek waar hij helemaal op zijn plek zit. “Ik ben een ondernemende werknemer en dat voelt voor nu goed. Doe vooral iets waar je blij van wordt!”
De beste ideeën ontstaan vaak op de momenten dat je het niet verwacht, zo blijkt ook uit het verhaal van Jamiyah van...
Ondernemen is vallen en opstaan. Dat herinnert Jan Jaap van der Wekken zich nog goed. Hij begon op 18-jarige leeftijd...
Stel je eens voor: wat zou er gebeuren als onderwijs in ondernemend gedrag op elke school een vast onderdeel zou zijn...