Succesvol met zakjes kunstmest

Met gekleurde gewichtjes voor fruitbomen dacht Jan Jaap samen met zijn team een gat in de markt gevonden te hebben. “Vroeger deden fruittelers gewichtjes aan de takken van een fruitboom om ze in de gewenste vorm te laten groeien. Die gewichtjes waren van plastic en gingen snel kapot. Ook waaiden ze vaak van de takken af, waardoor ze op de grond kwamen te liggen. Voor je het wist zat zo’n gewichtje tussen de grasmaaier, ze waren niet goed zichtbaar. Daarom bedachten we hier een oplossing voor: een betonnen gewichtje in een felle kleur met koperdraad. Het roest niet en mocht het draadje breken, dan was het gewichtje gemakkelijk terug te vinden. We hoopten vooral de jonge fruittelers met ons product aan te spreken”, vertelt Jan Jaap.

Zolder van school

De productie van de betonnen gewichtjes draaide op volle toeren. De studenten kregen een eigen plek op de zolder van de school. “Dat kun je je nu helemaal niet meer bedenken, dat zou nu ook niet meer mogen”, zegt Jan Jaap lachend. Met een heuse ‘productieruimte’ kon de productielijn opgezet worden. De studentondernemers verzamelden plastic bekertjes op school, gooiden ze vol met beton en deden er een koperdraadje in. Zodra de beton hard was geworden, werd het gewichtje in een verfpot gedoopt. Het product van Colorblock was geboren! “Helaas kwam er geen stormloop op ons product. Er was geen interesse en de markt bleek veel te klein, we konden hier geen geld aan verdienen.”

Pakketjes kunstmest

Jan Jaap ging met zijn team terug naar de tekentafel. Want wat wilden ze nu op de markt brengen? “We werden ineens geïnspireerd door het team dat het jaar voor ons een company was gestart. Zij verkochten kleine verpakkingen met groente, fruit en aardappelen. Zij hadden hun onderneming met winst afgesloten. Dat wilden wij ook wel. Daarom gingen we kunstmest in kleine verpakkingen verkopen.” Zo gezegd, zo gedaan. Het team van Colorblock kocht een aantal zakken kunstmest. “We wogen alles netjes af en maakten er pakketjes van 1 en 2 kilo van. De kunstmest verpakten we in een plastic zak, dat was allemaal wel houtje-touwtje. Om de verpakkingen er toch nog aantrekkelijk uit te laten zien, maakte ik een logo en etiket op de computer. We werkten toen nog amper met computers, voor die tijd zag het er mooi uit. Het maakte het product af. We konden gaan verkopen!” 

Met een nieuw product kon Colorblock de boer op. Ze wilden hun zakjes kunstmest verkopen via tuincentra. “Uiteindelijk hebben we nog best veel verpakkingen verkocht, waardoor we onze company zelfs met winst hebben afgesloten”, vertelt Jan Jaap enthousiast. 

Parttime ondernemer

Of Jan Jaap het ondernemen na deelname aan het het programma van Jong Ondernemende smaak te pakken had? “Ik durf geen risico te nemen, ik wil graag zekerheid. Dus ik ben geen ondernemer, maar ik ben wel ondernemend.” Hij denkt even na en zegt: “Of misschien ben ik wel ondernemer, maar dan parttime. Ik heb een akkerbouwbedrijfje samen met mijn vader naast mijn baan. En tijdens de crisis in 2008 had ik ook nog een eigen bedrijf. Een vriend van mij handelde in gebruikte stacaravans. Hij kocht ze op en zorgde ervoor dat de omgeving opgeruimd werd. Zo had hij bijvoorbeeld vaak veel (sier)tegels over. Deze gooide hij weg. Op een gegeven moment zei ik: geef die maar aan mij. Vervolgens ben ik die tegels gaan doorverkopen. Dat was wél een gat in de markt. Het was ook precies de goede periode. Tijdens de crisis wilden mensen niet al te veel geld uitgeven, dus dat kwam goed uit voor mijn handel in tweedehands tegels. Fulltime ondernemen is niets voor mij, maar bijklussen vind ik erg leuk.”

Grenzen verleggen

Deelname aan het ondernemersproject is voor Jan Jaap ook alweer bijna 30 jaar geleden. “Ik moest wel diep graven in mijn geheugen. Toch kwam er nog best veel boven van die tijd. Ik herinner me vooral de beurzen waar we een marktkraam hadden. Dat was geweldig. Door de Student Company heb ik veel mooie dingen meegemaakt die ik anders nooit mee zou maken. Ik heb echt mijn grenzen verlegd.” Jan Jaap herinnert zich ook nog goed wat hij lastig vond. “Samenwerken. De één wilde dit en de ander wilde dat. Het was lastig om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen.” Zijn tip aan alle jonge ondernemers en deelnemers aan de programma’s van Jong Ondernemen is dan ook: “Besteed genoeg tijd en energie aan de samenwerking. Dat is het allerbelangrijkste en dat kom je na het project ook in je hele (werk)leven tegen.”